-Hoe schat u de verkiezingsuitslag in?

-Pierre-Paul De Beir: Dat we hetzelfde duo/duel krijgen als vijf jaar geleden was te verwachten maar de kaarten liggen nu anders op de tafel. De situatie is genuanceerder, de kloof is kleiner. De kans dat Marine Le Pen de verkiezingen wint, wordt nu hoger ingeschat. President Macron heeft de campagne mede door de internationale situatie en zijn presidentschap landelijk minder efficiënt gestart. Dat terwijl Marine Le Pen heel wat meer op het terrein aanwezig was midden en tussen het volk, en we merken dat aan het aantal stemmen. Zij heeft sinds november 2020 meer gemikt op de tanende koopkracht van de Fransman en zij heeft aan aaibaarheid gewonnen.

-Hoe kijkt u vooruit naar de tweede ronde?

-De uitslag zal mijn inziens beïnvloed worden door de komende veertiendaagse campagne en de debatten tussen president Emmanuel Macron en kandidate Marine Le Pen. Arrogantie zal hierbij zeker niet gunstig liggen. De grote vraag is wie winst zal halen uit de te recupereren linkse stemmen van Jean-Luc Mélenchon? Mélenchon haalde een opvallende score in meerdere grote steden en banlieues. Marine Le Pen in de meer vergeten boerenbuiten. Zemmour bij de jongeren. Het Franse kiezerspubliek is divers en bereid uit eigenbelang zowel links als rechts te stemmen. Deze onstandvastigheid van politieke kleur kan een kapitale rol spelen naar de laatste eindstreep.

President voor alle burgers

-Als we terugkijken op het eerste mandaat van Macron: heeft hij zijn belofte waargemaakt om de economie een nieuw elan te bezorgen?

-Macron heeft flink werk gemaakt van zijn internationale politiek maar jammer genoeg vele beloftes voor het nationaal welzijn niet kunnen waarmaken. Toch heeft hij zich geworsteld doorheen verschillende crisissen: de gele hesjes, de pensioenen, de pandemie met het enorm economisch onbehaaglijk impact voor alle burgers en de oorlog in Oekraïne met zijn weerslag op de brandstof- en voedselprijzen.  Indien hij het bij de tweede ronde haalt, zal hij dan ook de komende vijf jaar vooral werk moeten maken van de koopkracht van de doorsnee burger want anders wordt het in 2027 een echte catastrofe voor Frankrijk.

-Klopt het dat Frankrijk, economisch gesproken, in feite een echte tweedeling heeft ondergaan als gevolg van de metropolisatie (de grote steden als economische magneten tegenover het platteland en de kleine steden meer en meer als economische woestijnen)?

-Had Mélenchon het gehaald voor de tweede ronde naast Macron (en het was even op het nippertje), zou hij misschien kans hebben gemaakt om zich te profileren als de president van alle Fransen. Want de Fransen willen ‘au fond’ een andere president, één dichter bij het volk. Er zijn natuurlijk feiten als covid en de oorlog in Oekraine, maar de gemiddelde burger kijkt egoïstisch naar zijn portefeuille en eigen welzijn.

Springplank voor West-Vlaamse ondernemers

-Noord-Frankrijk wordt door West-Vlaamse ondernemers vaak beschouwd als een springplank naar de rest van Frankrijk. Ziet u fundamentele veranderingen in het economisch weefsel van le Nord?

-Voor de metropool Rijsel verwacht ik nog grotere veranderingen indien het Canal Seine-Nord tegen 2027 afgewerkt zal zijn (nog 100 km tussen Compiègne en Cambrai te gaan). Hierdoor zullen jaarlijks meer dan 75.000 vrachtwagens minder rijden op de autosnelwegen. We krijgen dan ook in onze regio een reconversie van transportfirma’s naar meer pure logistiek en distributie waarvoor wij bekend staan. In de politiek ontbreekt het helaas nog steeds aan industrieel/economisch inzicht. Het Belgisch consulaat in Rijsel, bijvoorbeeld, had nooit gesloten mogen worden.  Instanties zoals de CCFB blijven gelukkig ten dienste van de vennootschappen om de springplank naar Frankrijk zo efficiënt mogelijk te maken. Voor Vlaanderen blijft Frankrijk met een export in 2021 van 4.766 miljoen (+26% tegenover 2020) een belangrijke afzetmarkt en dit zal blijven stijgen, wie ook de presidentiële campagne wint.

-Tot slot: de opkomst van kiezers was bedroevend laag. Wil dat zeggen dat de kloof tussen de politiek en de burger alleen maar toeneemt, omwille van een zekere aversie voor het politieke schouwtoneel?

-Er luidt effectief  een zekere aversie voor politiek, maar niet alleen in Frankrijk, nietwaar? Het valt op dat de traditionele partijen (les Républicains en Le Parti Socialiste) reeds in 2017 in de lappenmand werden geborgen, en nu helemaal voor schut staan. Dit fenomeen merken we ook in ons land. Marine Le Pen heeft na 2017 haar les geleerd en dankzij  Zemmour wordt ze minder afgeschilderd als extreem rechts. Indien Macron het haalt, zal het vooral zijn omdat de kiezer geen Marine Le Pen wenst en in dit geval verwacht ik een hogere opkomst op 24 april. Hij heeft goed begrepen dat hij stemmen kan bekomen die contra Le Pen zijn, maar niet pro Macron. Rien n’est fait, tous en avant. President Macron zal dit maal alvast al zijn beloftes moeten waar maken indien hij zijn presidentszetel kan behouden.

(KC)