Emilie De Preter: Op 10 jaar van receptioniste tot hotel manager

Echte Méchelès
Toen ze begon te werken merkte Emilie echter al snel dat ze zo niet was. Toen ze hoorde dat er in Mechelen een kerk zou verbouwd worden tot een hotel solliciteerde ze voor een job als receptioniste.
“Als echte ‘Méchelès’ wou ik daar graag werken. Ik moest een sollicitatiegesprek gaan doen bij Martin’s in Leuven. Ik was een kwartier te laat – iets wat mij anders nooit overkomt. Ik was in paniek want ik vond het adres niet. Ik stond op het punt om terug te keren. Maar uiteindelijk ben ik toch gegaan. Ik werd zelfs meteen aangenomen.”

Emilie volgde drie weken opleiding in Martin’s Chateau du Lac in Genval. Een week voor de opening van het Martin’s Patershof begon ze in Mechelen. “Ik vond mijn job als receptioniste geweldig. Ik deed het heel graag. Het was een combinatie van administratie met veel menselijk contact. De dagen vlogen voorbij. Na drie jaar werd ik shift leader. Ik ben altijd redelijk duidelijk in wat ik wil. Ik heb altijd gezegd waar ik naartoe wou. Ik wou geen nine to five job meer, ik wou het maximum uit mijn carrière halen.”

Brussel
Een jaar later werd Emilie verantwoordelijke voor de housekeeping. Daarna combineerde ze die job met die van Front Office Manager. “Ik was ondertussen al zeven jaar bij Martin’s Patershof. Ik wou meer. Ik heb dat ook gezegd tegen mijn manager. Ik werd stilaan meer en meer betrokken bij alle aspecten van het hotel. Uiteindelijk kreeg ik een voorstel om Revenue Manager te worden in… Brussel.”

Emilie nam de job aan. Het was goed dat ze uit haar comfortzone kwam. “Men vond het geen goed idee om meteen Hotel Manager te worden bij een team waarmee ik al jaren samenwerkte. Je wordt dan verantwoordelijk voor mensen die de dag voordien je collega’s waren. Ik heb uiteindelijk vier jaar bij Martin’s in Brussel gewerkt. Ik heb er heel veel geleerd. Ondertussen was ik ook al zwanger van mijn tweede kind. Het was een pittige periode.”

Thuiskomen
Toen kwam het moment dat Emilie gebeld werd. Of ze Hotel Manager van het Martin’s Patershof hotel in Mechelen wou worden? “Ik moest er niet over nadenken. Ik had ook al vaak gezegd dat ik dat graag zou willen. Ik heb een band met dit hotel. Het hotel was tien jaar open en ik was er tien jaar in dienst. Het was als thuiskomen.”

“Of het voor een vrouw niet ongewoon is om zo op je strepen te staan? Nee, ik ben nog al direct. Als je in het leven iets wil, dan moet je dat ook zeggen. Anders blijf je soms met lege handen achter. Als je een opportuniteit ziet, dan moet je die met beide handen grijpen. Zo sta ik in het leven.”

De kadeekes
Begin dit jaar nam Emilie De Preter er nog een uitdaging bij. Samen met haar goeie vriendin Joke Andries startten ze in februari hun eigen webshop De Kadeekes, waarmee ze tweedehands merkkledij voor kinderen verkopen. “Mensen hebben vaak een hoop spullen op de zolder liggen die ze eens online zouden willen zetten, maar ze vinden er geen tijd voor en ondertussen geraken de artikelen uit de mode en is het te laat om ze online te plaatsen”, zegt Emilie De Preter. “Er is natuurlijk Vinted  maar vaak is het moeilijk om op te vallen en kom je terecht in een grote marktplaats waar iedereen wil bieden en je heel veel werk hebt in het beantwoorden van berichten, label printen, zelf verpakken en naar de post rijden. Dit is in verhouding vaak veel werk voor weinig opbrengst. Het zijn die zaken die wij doen in de plaats van de mensen.”

Engagement
Uit alles wat je doet leer je wel iets, is het motto van Emilie. Of ze dan misschien nog wilde plannen heeft voor de toekomst?
“Ik heb altijd naar deze functie toegewerkt. Die heb ik nu. Maar ik heb nog niet het gevoel dat ik er alles heb kunnen uithalen. Wat ik wel nog graag doe is mij engageren voor Mechelen. Ik denk bijvoorbeeld aan de hotelassociatie of het circulair ondernemen. Verder ben ik graag met projecten bezig. Ook daar zie ik nog wel wat mogelijkheden. Ik denk bijvoorbeeld aan het begeleiden van openingen van nieuwe hotels.”

Het idee dat haar man maar carrière moest maken en geld verdienen is al lang overboord gegooid. Maar naast ambitieuze ondernemer is Emilie De Preter ook nog echtgenote en mama van twee kinderen. Het klinkt cliché, maar het moet toch niet makkelijk zijn om alles te combineren. “Ik ben getrouwd toen ik 22 was. Hij werkt als manager bij een grote bank in Brussel. Ons eerste kindje kregen we toen ik 25 was, het tweede toen ik 30 was. Ze zijn nu vier en acht jaar oud. Het lukt ons op de een of andere manier om dat allemaal te combineren. Gelukkig heb ik mijn moeder die af en toe bijspringt. Mijn man en ik moedigen elkaar ook aan en we wisselen professionele tips uit.”

Begrafenis
“Of er vrouwen, of mannen, zijn waar ik naar opkijk? Niet echt. Ik pik van verschillende mensen wel een aantal dingen op. Momenteel ben ik een interessant boek aan het lezen over de gewoonten van efficiënte mensen. Er staat bijvoorbeeld in dat je je moet gedragen naar wat je wil dat de mensen over jou zeggen op jouw begrafenis. Wat ik wil dat ze over mij zeggen? Dat ik iemand ben die altijd hulpvaardig is en altijd luister naar de mensen. Verder zou ik ook graag willen dat mensen over mij zeggen dat ik eerlijk ben en direct, maar dan in de positieve zin. En dat ze iets gehad hebben aan mijn advies.”

Geen diploma
Emilie maakte carrière bij Martin’s Hotels zonder dat ze een diploma of ervaring in de sector had. “Of ik nooit de drang gehad heb om toch nog iets bij te studeren? Nee. Ik ben van het principe – maar dat zeg ik niet tegen mijn kinderen – dat je een heel mooi traject kan afleggen zonder dat je dat papiertje hebt. Wie je op papier bent is vaak niet wie je in het echt bent. Tegen mensen die hier komen solliciteren zeg ik altijd dat ze alles kunnen aanleren wat we hier doen. Alleen hun attitude kan ik hun niet aanleren, dat is wie ze zijn. Dat is voor mij het belangrijkste. Als de attitude en de motivatie juist zit dan heb je, bij wijze van spreken, al de helft van de punten. Zelf ben ik ook altijd zelf een werker geweest dan een student.”