Al bijna twee jaar belanden heel wat Belgen in tijdelijke werkloosheid door de coronacrisis. Op basis van een analyse van de jaarcijfers stelt SD Worx vast dat het tijdelijke werkloosheidscijfer gehalveerd is ten opzichte van 2020. Desondanks constateert de hr-dienstenleverancier dat de cijfers nog steeds erg hoog liggen: 18,18% van de werknemers werd in 2021 getroffen door tijdelijke werkloosheid. Concreet betekent dit bijna één op vijf werknemers.

Geert Vermeir, juridisch adviseur bij SD Worx analyseert. “De situatie is verbeterd ten opzichte van 2020, maar is nog verre van ideaal. Sommige sectoren zijn afgelopen jaar opnieuw hard getroffen. Dit blijkt uit de vergelijking tussen arbeiders en bedienden. Bedienden brachten gemiddeld 1,35% van hun werkdagen door als tijdelijk werkloos terwijl dit voor arbeiders 4,12% was. Dat is meer dan drie keer zoveel. De mogelijkheid voor bedienden om te telewerken is natuurlijk een van de verklaringen voor dit grote verschil. Het feit dat arbeiders oververtegenwoordigd zijn in de sectoren die het hardst getroffen zijn, vergroot die kloof. We mogen ook niet vergeten dat een aantal van deze sectoren een bepaalde periode gesloten waren.”

Kappers, schoonheidssector en fitnesscentra het hardst getroffen
Uit de analyse van de cijfers van SD Worx blijkt dat de sectoren waarin telewerk geen optie is, het zwaarst getroffen zijn. Als we kijken naar het gemiddeld aantal verloren dagen, zijn de vier meest getroffen sectoren in volgorde: de kappers, fitnesscentra en schoonheidssector (35,37%) gevolgd door de horeca (28,73%), de luchtvaart (14,22%) en de podiumkunsten (13,18%). De sector kappers en schoonheidszorgen is bovendien de enige sector waarin het cijfer nauwelijks daalde ten opzichte van 2020.

Wat betreft de werknemers zelf, blijkt dat meer dan 20% van de tijdelijke werklozen afkomstig is uit de volgende zes sectoren: horeca, bouw, schoonmaak, kappers, fitnesscentra en schoonheidssector, de textielsector en podiumkunsten.

Geert Vermeir benadrukt dat de hardst getroffen sectoren duidelijk de sectoren zijn die het meest afhankelijk waren van overheidsbeslissingen. “Zij waren niet in staat telewerk voor hun werknemers te organiseren en moesten daarom hun toevlucht nemen tot tijdelijke werkloosheid. Voor kappers en schoonheidsverzorgers boden de regels van social distancing niet altijd de mogelijkheid om hun beroepsactiviteiten volledig te hervatten.”